Angst doorbreken

Naar buiten treden, kwetsbaar als een naaktslak.
Heb ik genoeg gedaan? Ben ik genoeg?
Nooit weet ik het zeker.

Resoneren. Een andere frequentie.
Voelen ze de liefde die ik voel voor mijn sessies?
Mag ik met zachte ogen hun hart aanraken — liefdevol, aanwezig.
Samen en toch alleen.

De weg van hartverscheurende leegte
naar intense verbinding.
Schreeuwend tegen de wind in,
de activatie van de zee op mijn naakte huid.

Ik wil wel.
Ik wil niet.
Toch zet ik een klein stapje vooruit.

Voelen dat het allemaal wel meevalt.
Het patroon breken.
Een lichte druk op mijn hart.
Ontspan je gezicht, de spiertjes rond je mond.

De weg van overweldigende angst naar diepgevoeld vertrouwen.

Het leven is een spel.
Een web van ervaringen.
Een lange weg,
samengevlochten tot één bijzonder geheel.

Mijn geheel.
Vurige passie,
een beetje vreemd,
en toch weer niet.

Ik kan niet anders.
Het moet zo zijn.
Dit ben ik.

Met mijn ogen dicht spreid ik mijn vleugels.
Daar ga ik dan.
Fluisterend tegen de ziel,
een veilige ruimte.

Kwetsbaarheid is de weg naar binnen.
Vallen en opstaan.
Door dikke modder en weer terug.

Mijn buik trekt een beetje samen van paniek.
Zachtjes adem ik in.

Stiekem wil ik terug naar niets.
Onzichtbaar zijn.
Stilstaan.
Of toch weer door.

Ik heb hier zó hard mijn best voor gedaan.
Van diepe tranen dalen,
naar magische momenten stijgen.

Briefje van mij, aan jou.

🖤 Hé Rebel mama,

Je dromen liggen niet voor je.
Ze liggen voorbij je angst.

En je komt er alleen door te gaan. 

Niet morgen. Niet perfect.

Elke stap herschrijft je verhaal.
Elke keuze is er één.
Jij bent de verandering. 
Als je iets wil is er altijd een weg. 

Love you, en weet je bent niet alleen. 
Daphne